Baboonius IIX: verschil tussen versies
k (Wijzigingen door 206.104.225.143 hersteld tot de laatste versie door Bruder Gurkespruher.) |
|||
| (3 tussenliggende versies door 2 gebruikers niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
| − | De verbroedering der pantoffeldiertjes | + | De verbroedering der pantoffeldiertjes. |
| + | |||
| + | Na een hongerige maaltijd hadden de heilige wezens de edele taak op zich genomen, het land te bevolken om zo een tot aan het oneindige reikende leegheid te voorkomen. De vlakten werden derhalve verdeeld onder verscheidene leden en nakomelingen van het gilde der eerste en edelste [[pantoffeldiertjes]]. Deze wonderlijke wezens stonden aan de leiding van de almaar uitdijende verzameling nakomlingen van de nakomelingen van dit uitgemelkte ras. Er was derhalve sprake van een sterke hierarchische stuctuur, die al snel onoverzichtelijk werd. | ||
| + | Om het overzicht te behouden, kwam De Opperbaviaan met een heilig advies: verdeel het land volgens strak geeikte grenzen en ontwikkel een eigen identiteit per gebied. Doop het gebied om tot 'land' (in verband met zijn gebrekkige creativiteit kon de opperbaviaan niet op een betere naam voor een onderdeel van de totale verzamling land, dus werd het onderdeel maar naar het geheel genoemd. Dit heeft gelukkig in de rest van de geschiedenis niet tot al te veel moeilijkheden gezorgd, aangezien het zinsverband binnen korte tijd uitgevonden werd). | ||
| + | In de nieuw ontstane landen moesten snel verschillende talen ontwikkeld worden om vervreemding te veroorzaken. Na harde arbeid en innemende zielskracht, werd dit verwezenlijkt door de grootste der groten onder het ras der pantoffeldiertje: [[Bruder Pantofflus]]. Dit dier heeft verder overigens vrij weinig uitgevoerd, waardoor zin faam zich tot de pantoffeldiertjes beperkt. | ||
| + | |||
| + | Probleem was echter, dat zijn kleine neefje jaloers werd. Hij dook het water in, en ontwikkelde zwemvliezen. Tot schrik van de overige leden van het ras, kreeg hij medestanders. Samen namen ze een andere route en onthaarden hun benen. De kale lederen pantoffeldiertjes waren een feit en daardoor niet meer weg te argumenteren. | ||
| + | |||
| + | Na enkele jaren rondzwerven kreeg de neef er genoeg van en vebroerde zich weer met de rest. Sindsdien zijn de pantoffeldiertjes een uitermate homogeen ras gebleven, dat uniform de publiciteit bereikt en altijd als geheel gezien zal worden. De Opperbaviaan was Tevreden en rustte onbezorgd. | ||
Huidige versie van 26 jan 2010 om 23:25
De verbroedering der pantoffeldiertjes.
Na een hongerige maaltijd hadden de heilige wezens de edele taak op zich genomen, het land te bevolken om zo een tot aan het oneindige reikende leegheid te voorkomen. De vlakten werden derhalve verdeeld onder verscheidene leden en nakomelingen van het gilde der eerste en edelste pantoffeldiertjes. Deze wonderlijke wezens stonden aan de leiding van de almaar uitdijende verzameling nakomlingen van de nakomelingen van dit uitgemelkte ras. Er was derhalve sprake van een sterke hierarchische stuctuur, die al snel onoverzichtelijk werd. Om het overzicht te behouden, kwam De Opperbaviaan met een heilig advies: verdeel het land volgens strak geeikte grenzen en ontwikkel een eigen identiteit per gebied. Doop het gebied om tot 'land' (in verband met zijn gebrekkige creativiteit kon de opperbaviaan niet op een betere naam voor een onderdeel van de totale verzamling land, dus werd het onderdeel maar naar het geheel genoemd. Dit heeft gelukkig in de rest van de geschiedenis niet tot al te veel moeilijkheden gezorgd, aangezien het zinsverband binnen korte tijd uitgevonden werd). In de nieuw ontstane landen moesten snel verschillende talen ontwikkeld worden om vervreemding te veroorzaken. Na harde arbeid en innemende zielskracht, werd dit verwezenlijkt door de grootste der groten onder het ras der pantoffeldiertje: Bruder Pantofflus. Dit dier heeft verder overigens vrij weinig uitgevoerd, waardoor zin faam zich tot de pantoffeldiertjes beperkt.
Probleem was echter, dat zijn kleine neefje jaloers werd. Hij dook het water in, en ontwikkelde zwemvliezen. Tot schrik van de overige leden van het ras, kreeg hij medestanders. Samen namen ze een andere route en onthaarden hun benen. De kale lederen pantoffeldiertjes waren een feit en daardoor niet meer weg te argumenteren.
Na enkele jaren rondzwerven kreeg de neef er genoeg van en vebroerde zich weer met de rest. Sindsdien zijn de pantoffeldiertjes een uitermate homogeen ras gebleven, dat uniform de publiciteit bereikt en altijd als geheel gezien zal worden. De Opperbaviaan was Tevreden en rustte onbezorgd.
